یادگیری فیزیکی نه مهندسی!

دکتر ما را تشویق می کرد به یادگیری فیزیکی، یـادگیری ریشه ای علم، نه یادگیری مهندسی. به همین دلیل با حسن کـه علاقه اش به فیزیک دوچندان شـده بود، رفتیـم سر کـلاس ریـاضیات مهندسی پیشرفته دکتری مواد. دانشجوهـای دکتری اول ما را حساب نمی کردند. بعد فهمیدند با ایـنکه کارشناس هستیم اما خوب می فهمیم. اتفاقاً بیشتر ما سؤال می پرسیدیم. 

اصلاً مثل اینکه تازه ریاضی گرفته باشیم. دکتر کم نگذاشت قضیـه گرین را با حالت خاصی گفت، حتی بعدها برای ریاضی کارشناسی ارشد پیشنهاد ارائه قضیه گرین را دادم که موافقت نشد. به قول خودش بـعد از یک سـاعت تازه راه می افتد درس بدهد. شایـد رکورددار کـلاس ها از نظر طولانی بودن باشد (می توانیم در کتاب گینس ثـبتش کنیم!!) حداقل با ما یک کلاس 5 ساعته داشت.عجب روحیه و همتی. خستگی ناپذیر،همین ما را علاقمند کرده بود. بسیار منظم تدریس می کرد. سرکلاس به دقت سؤالات دانشجویان را می شنیدند و پاسخ مـی گفتند. اگر کلاس پایان می یافت و دانشجویان سؤالی مـطرح مـی کرد تا جـواب و دلیـل قـانع کننده ای به آن دانشجو نمی دادند، کلاس را ترک نمی کردند. بارها شاهد بودیم به خاطر حس مسئولیت پذیری کلاس های ایشان سـاعت ها به طـول می انجـامید ولی همچنان خستـگی نـاپذیر نشان می داد، در ضمن اگرچه کمتر سؤالی بود که ایشان پاسخ آن را ندانند. اما اگر به سؤال مبهمی برخورد می کردند درصدد پاسخگویی به آن به هر نحو نبودند.