دکتر حسین پور در سال 85 رشته فیزیک فراگرایشی رو تدوین کرد و به دانشکده فیزیک دانشگاه شیراز ارائه داد. در دی ماه 85 در جلسات شورای دانشکده جهت تصویب این گرایش شرکت کرد. شخصی که در این رشته فارغ التحصیل میشد در زمینه های الکترومغناطیس ، مواد، برق ، فیزیک ،.. دانش کافی پیدا میکرد. البته هدف دکتر از تصویب این گرایش تربیت دانشمندان فیزیکی بود که پس از فارغ التحصیلی در مجتمع فیزیک اتمی به کار گرفته شوند، این مجتمع فیزیک اتمی در صورت احداث تبدیل به بزرگترین قطب فیزیک خاورمیانه می شد و به هیئت علمی قوی ای نیاز داشت. مخالفت هایی برای تصویب این گرایش در دانشکده فیزیک صورت گرفته بود و دکتر در دی ماه 85 در آخرین ماه زندگی پربرکتش در جلسه شورای بخش برای متقاعد کردن هیئت علمی دانشگاه شرکت کرد، کسانی رشته فیزیک فراگرایشی مقطع دکتری پذیرفته میشدند ملزم به اخذ 54 واحد میبودند که دکتر با دقت خاصی درس های مذبور را انتخاب کرده بود، در جلسه یکی ازاعضا به دکتر گفته بود : " تو فکر میکنی همه مثل خودت هستن که 54 واحد رو پاس کنند؟" و با تصویب این رشته مخالفت کرده بودند ، دکتر در جلسه گفته بود: ما به کسانی نیاز داریم که به تمام شاخه های علم فیزیک تسلط داشته باشند نگذارید خیانتی که در بحث هسته ای شد دوباره تکرار بشه، در مورد هسته ای چون ما متخصصانی نداشتیم که بتونن کل پروژه رو انجام بدند پروژه رو بخش بخش کردند و هر بخشی را به دانشگاهی سپردند، اعضای دانشگاه براز انجام اون پروژه ها با اساتید خارج از کشور تماس گرفتند و از همین جا غربی ها براشون این سوال پیش اومد که ایرانی ها این اطلاعات رو برای چی میخوان و فهمیدند که پروژه هسته ای تو کشور انجام میشه، این خیانت باعث شد خیلی پروژه های هسته ای دچار تاخیر و مشکل بشه نباید بگذاریم این اتفاق دوباره تکرار شه و پروژه های کشور شناسایی بشه" یکی از اعضای هیئت علمی گفته بود " شما خبر ندارید ، در بخش هسته ای خیلی کار انجام شده" دکتر در جواب گفته بود " من در حال حاضر خودم مدیر مهمترین قسمت پروژه نطنز هستم".
بسیاری از همکاران دکتر که از پروژه های ایشون آگاه بودند معتقدند اگر دکتر زنده میموند ایران قطعا ابرقدرت علمی میشد.
