کلید آزمایشگاه الکتروسرامیک

ایـشان در هر مـوردی اطلاع داشته و فوق العاده با سـواد بـودند و درهـر موردی اطلاعات قوی داشتند. هیـچ وقت سعی نمی کردند خودشان را معرفی کنند، به طوری که یک روز از نـگهبانی به من زنگ زدندو گفتند قهـرمانی ، کلیـد آزمایشگاه الکتروسرام را به من نـمی دهند، (آزمایشگاهی را که خودشان از بنیانگذارانش بودند).بلافاصله به نگهبانی رفتم و خیلی ناراحت بودم که چرا ایشان را نشناخته اند و بعد از اینکه کلید را گـرفتم و به ایشان دادم اعتراض کردم به نگهبان و آنها گفتند هیچ وقت خودشان رامعرفی نکردندوهمیشه خیلی سریع و تند راه می رفتند وما فکرمی کردیم ایشان دانشجو هستند.

خانم مهندس قهرمانی

(عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز)

برداشت هایی از زندگی دکتر (برداشت اول)

 به برگه انتخاب واحد نگاه کردم. شنبه 30: 10 تا 12 ریاضی مهندسی. الان ساعت 10 و تا شروع کلاس 5/0 ساعتی فرصت دارم. آرام آرام به طرف کلاس حرکت کردم. روز اول ترم بود و من هم دانشجوی ترم سوی دانشگاه شیراز. نزدیک کلاس که رسیدم رضا را دیدم. تا من را دید، گفت: سلام امید، بالاخره با حسین پور برداشتی یا هنوز هم تو تحقیقاتی؟

گفتم چون ریاضی را دوست دارم، خیلی استادش برایم مهمه! « داداشتم و صادق می گفتند حتماً با حسین پور بگیر و من هم گرفتم. شاید حذف و اضافه تغییرش دادم.»

ساعت 30: 10 شد با رضا گرم صحبت بودم که دیدم یک دانشجوی سال بالایی به سرعت از کنار ما گذشت و وارد کلاس شد. به رضا گفتم از هر که در مورد دکتر حسین پور پرسیده ام همه می گویند که «در تمام عمرمان از این استاد باسوادتر ندیده بودیم ولی پیشنهاد می کنیم که با این استاد درس نگیری، چون خیلی سخت گیره». رضا می گفت من هم همین را شنیده ام و اضافه کرد که نمره های ترم گذشته کلاس حسین پور را هم نگاهی بنداز تا حساب دستت بیاید.

حدود 45 دقیقه از وقت کلاس گذشته بود و به رضا گفتم دیگر استاد نمی آید برویم کیفمان را برداریم و برویم کتابخانه خوارزمی. تا وارد کلاس شدم با کمال تعجب دیدم دکتر حسین پور همان جوانی که ما فکر می کردیم دانشجوی سال بالایی است و با همان سرعت راه رفتنش در حال تدریس است. آرام رفتیم و سرجایمان نشستیم. دکتر با بیانی گرم وگیرا و با شور و نشاط خاصی مطالب را توضیح می داد. من هم غرق درس و استاد شدم.